Neoproterozoik kartopları sırasında Dünya tamamen donmuş muydu, yoksa ekvatorun yakınında bir grup buzsuz su varlığını sürdürerek yaşamın sığınak bulmasına mı izin verdi? 9 Haziran’da Nature Geoscience dergisinde yayınlanan yeni bir çalışmanın kanıtladığı gibi, soru tartışılmaya devam ediyor.
Uzun tarihi boyunca gezegenimiz iki kez kontrolden çıkmış bir soğuk yaşadı: bir kez yaklaşık 2,4 milyar yıl önce Huronian buzullaşması sırasında ve ikinci kez 800 ila 600 milyon yıl önce büyük Neoproterozoik buzullaşmalar sırasında. Bu sözde Kartopu Dünyası bölümleri, pek çok araştırmanın konusu olmaya devam ediyor.
Bilim camiasını yönlendiren birçok sorudan biri, buzullaşmanın gerçekten tam olup olmadığı veya ekvator çevresinde küçük bir buzsuz su şeridinin varlığını sürdürerek, yaşamın soğuktan donmuş kalıntı bir dünyaya sığınmasına izin verip vermediğidir. Hipotez umut verici görünüyorsa, yeni sonuçlar onun akla yatkınlığı konusunda şüphe uyandırdı.
Bulutların bir kartopu Dünyasının iklimi üzerindeki hafife alınan rolü
İki genel sirkülasyon modeli ve bir enerji dengesi modeli kullanan bir grup araştırmacı, Kriyojen ikliminin (-850 ila -630 milyon yıl önce) buzsuz bir ekvator kuşağını zar zor koruyabileceğini gösterdi. “Bunu bulmak bizi şaşırttı bu durum modellerde sabit değildi “Çalışmanın baş yazarı Christoph Braun diyor. “Bulutlar güneş ışınımını yansıtır ve bu bir su kuşağının dengesi için önemlidir.”
Ekvator bandında buzsuz su kuşağı ile simüle edilmiş bir Kartopu Dünyasının yakalanması. Gösterilen alan, düşük bulut örtüsüdür (yüzde olarak). Ekvator suları üzerinde, gelen güneş radyasyonunun çoğunu yansıtan önemli bir kapsama alanı vardır. Aslında, söz konusu kayış dengesizdir ve zamanla kapanma eğilimindedir. Kredi: IMK-TRO.
Kısacası, bulutların soğuması, buz kütlesinden yoksun bir ekvator kuşağı tarafından tamamen buzullaşmadan korunan ve yaşamın sığınacağı bir Dünya hipotezini sorgular. Ancak, bugün burada olduğumuzdan beri bazı türlerin bu krizi aştığını biliyoruz. Ayrıca, Kriyojeniyen’e tarihlenen sünger fosilleri de uzun zamandan beri bilinmektedir. Eğer araştırma doğruysa, hayat akla gelebilecek en kötü senaryoyu yaşamış olurdu.
Gördüğümüz gibi, sonuçlar cevapladığından daha fazla soru ortaya çıkarıyor. Bunun nedeni büyük ölçüde bulutlara göre model belirsizliği özellikle atmosferin parçacık bileşiminin günümüzden çok farklı olduğu bir zamanda. Araştırmacı, “Bulutlar sadece geleceği görmemizi değil, aynı zamanda geçmişe bakmamızı da engelliyor” diyor.
Artık iş, bulut oluşumlarının rolüne ilişkin belirsizlikleri azaltmaktır. Christoph Braun, “Bulut belirsizliklerinin azaltılıp azaltılamayacağını ve nasıl azaltılabileceğini inceleyebilmek için daha ince hesaplama ızgaraları kullanarak Cryogenian iklim koşulları altında bulutları simüle etmeye başladık” diyor. Takip edilecek dava!
